ŚRODKI GRUNTUJĄCE

• 
• 
• 

W paru słowach chciałbym Państwu opisać jak dobrać środek gruntujący do wykonania danych prac, czy produkt spełni oczekiwania  i czy musimy gruntować dane podłoże.

Głównym zadaniem środka gruntującego jest wzmocnienie słabego podłoża przed następnymi pracami, które będą wykonane na tym podłożu oraz uregulowanie chłonności podłoża na całej powierzchni, gdzie preparat został naniesiony.

Różnice między dostępnymi na rynku preparatami: 

• cena
• zawartość ciał stałych ( stężenie )
• wielkość cząsteczek ( monomerów ) z jakich został wykonany

Przy zakupie preparatu do gruntowania podłoży, bardzo często wpływ na nasz wybór ma cena. Jeżeli wybieramy między produktami o tych samych parametrach technicznych, nasz wybór ze względu na cenę jest uzasadniony. A co w przypadku, jeżeli wybieramy między produktami o różnych parametrach, o których nie możemy dowiedzieć się ani od sprzedawcy ani z opisu na etykiecie? 

Na rynku może spotkać preparaty gruntujące o stężeniu od 1,5% do 10% ( wyniki naszych badań laboratoryjnych produktów zakupionych na rynku ). Prawo nie nakłada na producenta obowiązku umieszczania na etykiecie informacji o zawartości ciał stałych ( stężeniu ), dlatego możemy nieświadomie kupić trochę taniej produkt o niskiej zawartości ciał stałych, a tym samym znacznie słabszy i nie zawsze mogącym odpowiednio wzmocnić podłoże pod np. okładziny ceramiczne. Zazwyczaj nie otrzymamy infomacji o tym parametrze ani od sprzedawcy ani od nieuczciwego producenta. Produkty z zakresu impregnacji podłoży podlegają pod normy ale tylko w przypadku ich użycia jako materiału budowlanego a nie jako materiału do renowacji. Różnica ta jest wykorzystywana w celu uniknięcia oznaczenia na etykiecie parametru zawartości ciał stałych. Właściwa Polska Norma dla grupy środków do gruntowania ( impregnowania podłoży ) to PN-C-81906:2003.

Drugim bardzo ważnym parametrem świadczącym o jakości środków gruntujących, są cząstki ciał stałych czyli monomerów z jakich wykonany jest dany produkt. Różnice przedstawiamy na rysunku poglądowym. Tanie emulsje gruntujące wyprodukowane są z dyspersji o cząstach wielkości ponad 200 nm. Produkty takie będą miały bardzo niską możliwość penetracji w głąb podłoża lub w ogóle pozostaną na powierzchni tworząc błyszczący film. Standardowe produkty mają zazwyczaj cząstki o wielkości poniżej 120 nm a produkty wysokiej jakości tzw. głeboko penetrujące posiadają cząstki o wielkości 40-60 nm. Parametr wielkości zastosowanych cząstek w produkcie ma główny wpływ na głebokość penetracji zastosowanego w podłożu. Głebokość penetracji w podłożu to w efekcie grubość na jakiej zostanie wzmocnione podłoże. Aby lepiej zobrazować tą różnice prezentujemy zdjęcie z naszego laboratorium ( głebokość penetracji, przykład )

Przyjęło się podczas remontów, że fachowiec rozpoczyna pracę od zagruntowania podłoża. Sytuacje te mają miejsce zarówno przed dalszymi pracami takimi jak malowanie, nakładanie gładzi czy kładzenie okładzin ceramicznych. Nie zawsze jest to poprawne i potrzebne. Ciężko jest wytłumaczyć, dlaczego ktoś nakłada powłokę emulsji gruntującej na starą powłokę farby, która przy normalnym użytkowaniu jest pokryta kurzem i zabrudzona. W ostatnich latach powłoki tych farb posiadają zazwyczaj podwyższone parametry odporności na zmywanie. Parametry te osiąga się poprzez stosowanie czy to większej ilości spoiw, zastosowania trwardszych spoiw czy poprzez dodatki w postaci np. wosków lub teflonu. W takich przypadkach otrzymujemy powłokę o bardzo małej nasiąkliwości a także małej przyczepności. Zastosowanie powłoki wzmacniającej na takie podłoze mija się z jakąkolwiek logiką. Coś co nie przepuszcza wody, nie może pozwolić na przeniknięcie i wzmocnienie. Moim zdaniem, takie powłoki należy umyć mydłem malarskim i przystąpic do nakładania nowej powłoki renowacyjnej farby. Stare powłoki farb emulsyjnych ( dyspersyjnych ) wzmacnia się środkami gruntującymi tylko wtedy, kiedy po teście odporności na zmywanie mamy wynik pozytywny. W prosty sposób możemy to sprawdzić za pomocą wilgotnej szmatki i potarciu nią kilkanaście razy powierzchni farby, którą chcemy pomalować. Jeżeli po teście na szmatce są przebarwienia ze starej powłoki a na ścianie pozostaje wilgotna plama, oznacza to że powłoka jest chłonna i można ją wzmocnić. Nie zwalnia to jednak z umycia mydłem malarskim powierzchni przygotowywanej do dalszych prac. Da to nam pewność, że po nałożeniu nowej powłoki renowacyjnej zapobiegniemy rozwojowi np. bakterii beztlenowych powodujących niemiły zapach w użytkowanym pomieszczeniu ( opracowanie DULUX ).

Innym sposobem na sprawdzenie czy dane podłoże musi być gruntowane jest przetarcie podłoża suchą dłonią lub filcową szmatką. Jeżeli podłoże podczas przecierania będzie się piaszczyć ( ziarnka z podłoża będą odpadały ), musi być ono zagruntowane. Przy klejeniu elementów dekoracyjnych o większej wadze należy przeprowadzić prosty test nośności ( TEST NOŚNOŚCI PODŁOŻA ).